1001 Gedichten
Sneeuw
Peinzend kijk ik uit mijn venster,
En zie de wereld als in rouw.
Kale bomen, nergens bloemen,
En de lucht is dicht en grauw.
Maar uit grijze wolkenvelden,
Vallen vlokken naar benee,
Brengen als uit 'n sprookjeswereld,
Licht en vrede met zich mee.
Langzaam gaat het al verdwijnen,
Als door een wonder toegedekt;
Zie, hoe 't witte, donzen sneeuwkleed,
Het duister aan het oog onttrekt.
Peinzend kijk ik uit mijn venster,
Naar die wereld van de schijn.
Mocht het, denk ik, eens op aarde,
Voorgoed zo licht en vredig zijn.
Reacties op ‘Sneeuw’
-
ik hou van sneeuw en het is een heel mooi gedicht
nicky - 23-10-2010 om 17:06
-
mooi gedicht xxx
Verwijderde gebruiker - 01-12-2011 om 20:20
-
Supermooi!!! Ik ga m voor de klas oplezen.... Wie is de oorpronkelijke auteur??? Dat moeten we erbij zeggen....
LaanenRuurd - 15-12-2013 om 20:59
-
Prachtig gedicht in realiteit verweven. Zonder al te veel franjes en krulletjes Krachtig en oprecht.
Anoniempje - 17-12-2022 om 13:30