Uit het oog, maar nooit uit het hart

Door het lot,
voor het leven gescheiden.
Nooit meer een lach,
die een ander kan verblijden.
Nooit meer samen,
voor altijd zonder elkaar.
Een vriendschapsband,
gecreëerd in het eerste levensjaar.

Lang geleden gescheiden,
niet wetend van jullie bestaan.
Nu weer terug in mijn leven,
nooit ver van mij vandaan.

Vele foto's van vroeger,
ze doen me pijn.
Foto's van die tijd,
ik zou nog één bij jullie willen zijn.
Nog één keer,
even een sprong terug in de tijd.
Voor een laatste keer,
een laatste afscheid.

Gebroken vriendschapsbanden,
vervaagd door de jaren heen.
Geen herinneringen meer,
lang geleden dat mijn herinnering verdween.

Verspreid over de wereld,
nooit meer bij elkaar.
Ook al waren we onwetend,
het afscheid viel zo zwaar.

Diep in onze harten,
wisten we wat er gebeuren zou.
Omwille van een betere toekomst,
toch zijn jullie degenen die ik als vrienden beschouw.

Voor altijd uit het oog,
hier zit ik alleen en verward.
Toch zullen jullie altijd bij me zijn,
voor altijd diep en geborgen in mijn hart.


© Nathalie
Een heel verhaal zit hierachter.
Lastig uit te leggen.
Toch bevat dit gedicht veel gevoel.
Heel veel..