vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Vervagend
Schaduwen tussen bomen
fluisteren hun woorden
in zachte akkoorden van stille bries
groeien in mosstille geluiden
door zonlicht gestrekt
tot drempels over zanderige paden.
Sluipend door en over elkaar
geven elkander geen ruimte
vormen zacht licht van de dag
om tot nevelige schemer
tussen verduisterend eikenhout
tot nacht elk zicht ontneemt.
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
11-12-2009
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Bossen Herfstlicht SchemerigReacties op ‘Vervagend’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!