Dromen
Dromen,
zo licht als de bladeren aan de bomen
zo warm als de zonnestralen die op de aarde neerdalen
zo veelbelovend als de verhalen die schrijvers vertellen
zo teder als een moeder die haar kindje kust
Dromen zweven rond
Vervagen de wereld
naar de achtergrond
Een spinnenweb, zo fijn geweven
van ongekende dromen
Met dauwdruppels hier en daar
Laten mij herleven
Een glimlach, licht en dierbaar
Zo droom ik hier, stilletjes, van al het goed
Totdat ik ontwaak, en weer beland, in de harde realiteit
In de wereld, die geen dromen kent
In de wereld, waarin ik lijd
Mijn dromen vervagen, ik ben me weer van de wereld bewust
Maar de dromen zal ik niet vergeten
De dromen, zo teder als een moeder die haar kindje kust
Reacties op ‘Dromen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!