1001 Gedichten
vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Te laat.
De regen stroomt over haar lichaam,
de tranen rollen over haar wangen.
Ik voel de angst, de pijn en het verdriet.
Rillend van angst en kou,
zakt ze op haar knieën,
en laat zich snikkend op de grond vallen.
Ik ren er naar toe.
Maar als ik er ben,
snap ik het pas;
Ik ben te laat.
Reacties op ‘Te laat.’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!