Een maser onvermogen

tussen rook en drank
hingen je ogen
ze staarden stom
gevangen in
een masker
onvermogen

handen legden
passie bloot
van de asbak tot
het glas op tafel
verlangen broeide
in een lege schoot

ballonnen knalden
als verloren woorden
opgeblazen lucht
die niemand hoorde
verveling zuchtte
ook dit feestje dood