Gebroken ik

Mijn tranen zijn net scherven
Ze stromen over mijn wangen
Ze spatten uiteen op de grond
Zonder dat ik ze op kan vangen
Vliegen door de lucht
Weg van dit alles
Mijn ogen willen sluiten
Geen zorgen hoeven te hebben

Mijn tranen zijn net scherven
Die op de harde steen van de wereld vallen
Ze laten hun sporen achter
Ze hopen dat ze de wereld kunnen verzachten
Hopen dat het overgaat
Al die pijn in mijn hart
Het lijkt voor eeuwig
Het brandt
Het verscheurt.....

Mijn tranen zijn net scherven
Ze doen pijn
Ieder om een eigen reden
een traan om de mensen die er niet meer zijn
een traan voor een verloren vriendschap
een traan voor alle moeilijke tijden
een traan om het verleden
Duizenden tranen voor al die pijn

Mijn tranen zijn net scherven
Ze lijken eindeloos te duren
Maar dan zijn ze gestopt
Ik open mijn ogen
Dit keer hopend
Dat de wereld niet meer pijn zal doen

Duizenden scherven liggen op de grond
Allemaal van mij
Al de dingen die ik ben kwijtgeraakt
Het is een hele klus om ze op te rapen
Ik zal me eraan snijden
Keer op keer
Ze zullen pijn doen
Maar ik moet het doen
Weer van die scherven 1 geheel maken
Ik zal niet alles weer vast kunnen lijmen
Daar is het te laat voor
Daarvoor ben ik al te erg gebroken
Tranen vermengen zich met de scherven
Bloed dat van mijn hand afdruipt
Het wordt een geheel
Anders dan ik vroeger was
Maar wel 1 geheel
Dit is de nieuwe gebroken ik.....