vorige gedicht
vorige gedicht
haar pijn
Verscholen achter een grote mond
zakte ze lager dan de grond
helemaal vergaan in haar gedachten
wachtend tot het zal verzachten
voorzichtig kijkend over de rand
wordt ze voor haar eigen ogen verbrand
alle woorden die ze heeft gehoord
worden in haar hart geboord
Nog steeds niet ver genoeg gezonken
ze is er nog, nog niet verdronken
ze zal gaan en vechten
dan zal haar wond weer hechten
Reacties op ‘haar pijn’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!