1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Natuur

De natuur is rustig,
doet alles helemaal zelf.
In de lente krijgen de bomen knoppen,
en in de herfst vallen de bladeren af.
Ze weten van elkaar te overleven,
de planten van de regen,
en de dieren van de planten.
Toch wordt het allemaal verwoest.
Bomen worden gekapt,
dieren worden gedood.
Door een raar deel van de natuuur,
een ding dat het niet helemaal snapt.
Een ding dat denkt dat het anders hoort.
Dat de natuur verstoort.
Een heel raar ding.
En dat ding is de mens.
Een mens zoals jij en ik.
Een apart wezen.
Dat niet aan de natuur denkt,
maar aan zijn eigen spullen.
Hout, voor zijn mooie tafel
Krokodillenleer, voor een handtasje,
en een berenvel voor op de grond.
Het zijn allemaal zeldzame dingen.
Die door de mens normaal zijn geworden.
Hij denkt er niet bij na.
Hij gaat pas nadenken als het allemaal opraakt.
De natuur uitsterft.
De dieren dood gaan.
Maar dan, dan is het al lang te laat.

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Over dit gedicht

Dit gedicht gaat over de natuur, en hoe de mens hem kapot maakt.

Geef uw waardering

Op basis van 9 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Dieren Kapot Mens Natuur

Reacties op ‘Natuur’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Natuur