Kwetsen
Ik dacht dat jij mij niet kon raken
Dat jij niet belangrijk voor mij was
Dat jij mij niets kon maken
Maar ik ben zo kwetsbaar als glas
Jij hebt mij gebroken, kapot gemaakt van binnen
Je hebt me gekwetst, terwijl ik van je hield
Iets ergers dan dit, valt niet te verzinnen
Je hebt niet door, wat je allemaal vernielt
Ik dacht, dat ik niets om je gaf
Maar nu je me zo kwetst, doet het me heel wat
Deze pijn zal me volgen tot in het graf
Want in mijn hart, zit nu een pijnlijk gat
Het liefst wil ik je nu vergeten
Maar dat is te moeilijk, het lukt me niet
De pijn blijft maar van binnen vreten
Het word tijd, dat jij dat ook ziet
Dat je me de pijn wegneemt en het gat vult
Je bent echt belangrijk voor me
Het is echt niet mijn schuld
Maar ik mis je
Reacties op ‘Kwetsen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!