vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Je bent weg
Je vocht tegen een ziekte
een ziekte die ons raakte
een ziekte
wat jou kapot maakte
ik zag hoe je er aan ten onder ging
elke dag als ik je zag
zag je er weer slechter uit
elke dag als ik je zag
was je dat lieve meisje niet meer
Ik wou je altijd helpen
maar dat kon gewoon weg niet
En nu gaan we allemaal kapot van verdriet
je hebt ons verlaten
je was te moe om nog te vechten
nooit zou ik je nog horen praten
Nooit meer zal het als vroeger zijn
Dit doet pijn..
Reacties op ‘Je bent weg’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!