waren we vriendinnen

ooit, was ik je beste.
toen we vriendinnen werden,
niemand die dat kon verpesten.

denk jij nog aan die tijd?
jij leeft gewoon verder,
jij hebt geen spijt
van wat er is gebeurt.

we laten het niet zien,
maar ik weet niet,
of jij het wel voelt,
of jij het wel ziet.

Mij doet het pijn,
om te weten,
dat het allemaal anders kon zijn.
Dit had moeten gebeuren,
maar ik heb jou vergeven.
Jij mij ook?

Ik kan niet meer met je lachen,
je vervalt weer, in je oude gedrag.
Je zegt maar, dat wij er doorheen moeten kijken,
maar je wilt het ook niet proberen,
niet voor wat je had.

Je hebt het vervangen,
vervangen door iets anders.
het is nu zo anders,
ik mis je.
maar zoals je nu doet,
weet ik niet,
of ik je wel terug wil.