Fouten

Fouten….

Je werd wakker, zette je recht , kromde je rug en plaatste je voeten op de grond…
Zelden kreeg ik een knuffel of een zoen op mijn mond…

Schrale troost misschien want haar redenen waren gegrond…
Weet ik veel in welke ziekelijke toestand ik mij
toen bevond…

Toen ik dan uiteindelijk mijn luiheid opzijzette en opstond…
Dacht jij oei pas op hij is daar en werd je in een ander persoon vermomd…

Jullie zaten dan allemaal al gezellig aan tafel….
Ik dacht van hou nu toch gewoon allemaal jullie wafel…

Want ‘s morgens kwam er al helemaal geen woord uit mijn snater…
Geen woord, geen kus alles was mij teveel, zeg nu zelf is dat geen flater?

Nochtans, hou ik van jullie en ben ik geen mensenhater…
Het is uit, het is gedaan, het zijn geen zorgen meer voor later…

Toch is niets mij zo dierbaar als jou en de kinderen te zien lachen…
Goed dat konden jullie van mij ‘s ochtends niet verwachten…

Heb ik jullie dan allemaal mentaal trachten te “verkrachten"??
Geen seconde bij stilgestaan wat jullie wel niet van mij dachten…

Al zeker niet wat jullie allemaal van mij verlangden…
Jezus man waar zat ik toch met mijn gedachten…

Ik kon je verdomme toch zelf een kus geven…
Neen meneer wou dat jij hem deed zweven…

Het lijkt of ik helemaal geen gezond verstand heb gekregen…
Je hebt je mening dan ook nooit verzwegen…

Toch voel ik mij nu meer dan verlegen…
Te laat want ik heb er voor jou volledig gelegen…


Je stond er verdorie altijd alleen voor met de kinderen…
Ja, je hebt getracht het met man en macht te verhinderen…

Omdat je hoopte dat mijn wansmakelijk gedrag zou verminderen…
Dat blijft allemaal heel erg nazinderen…

Je zal mij hier zeker niets zien minimaliseren...
Kon ik maar naar het prille begin terugkeren…

Het enige wat ik kon was jammeren en klagen…
Op alles en iedereen had ik veel bezwaren…

Niemand kon of durfde aan mij iets te vragen…
Is het zo dat jullie dé papa zagen?

Sorry maar dan waren jullie echt wel te beklagen…
Alles moest dan ook rond mezelf “draaien”…

Van opvoeden heb ik misschien geen kaas gegeten…
Ben nooit oud genoeg om het nog te leren…

Mama kan mij daarin adviseren…
Heb ze nu immers in alles gelijk gegeven…

Wil jullie niet meer door mij zien wenen…
Enkel nog met jullie lachen en spelletjes spelen...

Mama, ik heb veel fouten gemaakt…
Ruzies en frustraties heb ik teweeggebracht…

Jij wou dit niet, heeft dat je geraakt…
Wil je niet dat ik het met jullie goedmaak…

Ik heb dit allemaal zelf veroorzaakt…
Daarom heeft dit alles zo’n wrange nasmaak...

Na deze tijd alleen, weet ik dat ik alles fout heb gedaan…
Er kwam zelden een lach laat staan een traan...

Daarom weet ik dat ik voortaan...
Altijd en overal voor jullie klaar zal staan...

Jullie zijn dan ook, de reden van mijn bestaan...