Eerste ontmoeting

Eerste ontmoeting…

Onze eerste ontmoeting daar heb ik vaak aan terug gedacht…
Iets meer dan dat ik voorheen deed dat is waar…
Die dag en jij zijn de redenen waardoor ik mijn hart aan jou heb verpacht…
Bizar wat een vrouw met een man kan doen echt wel heel raar…

Elkaar leren kennen in de “virtuele wereld“, ja nu is dat normaal…
We hadden elkaar nog nooit gelezen, toch vielen we elkaar meteen op…
Lang duurde het niet want we werden al snel “verbaal”…
Die nacht was voor mij zeker en vast geen flop…

Ja natuurlijk ook foto’s uitgewisseld lijkt me maar heel gewoon…
Uren en uren, dag na dag hebben we veel met elkaar “gepraat”…
Uitzonderlijk hoe zij mij aanvoelde en dat zette meteen de toon…
Angstaanjagend ook hoe zij mij zo leest en vertaald...


Ons verleden kende al snel geen geheimen meer…
Er werden zelfs al toekomstplannen gemaakt…
Het klikte gewoon… dat wist ik al van dag één…
Al die “gesprekken” hebben mij echt wel gesmaakt…

Zo kwam “daten” eraan te pas en werd alles versneld…
Geen van ons beiden had daar echt problemen mee…
Snel werd er een datum en tijdstip vastgelegd…
Van toen af aan sprong mijn hart in mijn keel…

Eerlijk…ik reed met hoop en verwachtingen naar haar…
Achteraf bekeken volkomen terecht ook al was het toen meer tegenstrijdig…
Ik wist het meteen toen ik haar zag staan, zij is het….klaar!!…
Zij liet niet in haar kaarten kijken en hield zich wat afzijdig…

Ook al ben ik de stille en is zij heel sociaal…
We praatten wel maar dan over normale dingen…
Toch kon ik veel afleiden van haar lichaamstaal…
Ik wou ze al aanraken maar toch kon ik mij bedwingen…

We zijn toen iets gaan drinken bij jou in de buurt daar…
Aangekomen... en de auto netjes geparkeerd…
Toen was het eerste echt contact want onze handen raakten elkaar…
We keken naar elkaar en toen…toen werd er niets meer gemaskeerd…

Man die eerste kus, een gevoel dat ik moeilijk kan beschrijven…
Een gevoel dat ik na al die tijd nog steeds heb…
Vlinders, elektriciteit, vonken, vuur, passie,…zo kan ik het omschrijven…
Ik ben een hulpeloos insect dat vrijwillig gevangen is in jouw web…

Goed dit zijn herinneringen maar ik voel mij nog steeds hetzelfde…
Daarom dat ik mij nu afvraag waarom jij niet meer zo bent…
De kinderen, alles wat er gebeurd is ben je daarom niet meer dezelfde?…
Moeilijk begrijp ik maar denk aan toen want nu lijk je meer een serpent…

Je blijft alles wat met mij te maken heeft negatief bekijken…
Ben echt niet meer door en door gemeen…
Bekijk mij anders en het zal je leven verrijken…
Wel terug die lieve, zachte teddybeer van voorheen…

Wat wij hebben en voelen voor elkaar is iets heel speciaals…
Zeker van dat jij er ook zo over denkt en voelt…
Vecht er dan niet tegen want is niets abnormaals…
Jij weet beter dan wie ook wat ik denk en voel dus weet je wat ik bedoel….

Nu houd je mij weer weg van jou…
Vechtend tegen iets waar je niet tegen vechten kan…
Jij houdt van mij en je weet dat ik van je hou …
Positief bezeten door elkaar houden we elkaar voor altijd in de ban…