vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Mijn Kind
Mijn kind
Met de zon kwam de glinstering van je lach
Die door de wolken werd verdreven
In een strijd waarin je jezelf niet meer zag
Bloemen in December
Rustend op je hart
Diepe wonden blijven achter,
wonden die moeilijk helen
De pijn is het enige wat er nog over is
En nu de leegte die verborgen was in aanraking komt met de zon
valt er een glinstering over mijn wang
Waar tranen fluisteren tegen mij,
Mijn kind waar jij ook bent ik ben heel dichtbij
Ennio mijn oompje ┼ 11 December 2009
Reacties op ‘Mijn Kind’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!