Je slaat de hengst
ik zie je als
mijn goddelijke vrouwe
je trotse blik laat alles
achter je de hoeven
spatten vonken ik brand me
want je ogen spugen vuur
je rijdt de eeuwen langs
van keizers en wat pauzen
je lapt ze aan je laars
een luchtig tussendoor met
witte wijn want macht wordt
geserveerd met vele sauzen
je blik is weids maar
alle kathedralen zuchten
van gezemel over luchten
het aardse paradijs wordt slijts
teveel verwachten god als
super koning van zijn eigen hemel
je slaat de hengst
en zweept hem verder op
voelt zijn intense hitte in je kruis
lacht dan het nederige klootjesvolk
uit in het geven van de sporen
hun leven zal je nooit kunnen bekoren
Ingezonden door
Geplaatst op
17-12-2010
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
VroegerReacties op ‘Je slaat de hengst’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!