Stilte lijkt de spijs

liep de heuvel af
naar een dorpje
in het dal

een kerk
en wat huizen
de toren in verval

geen mens te zien
onder het groene
loof van de platanen

een deur staat aan
ik zie het leven gaan
en treed naar binnen

zet me neer als gast
ik werd verwacht
de maaltijd gaat beginnen

stilte lijkt de spijs
naast brood en vis
gebroken door gefluister

de gastheer kijkt me bij
het afscheid aan het aura
rond zijn hoofd is me niet ontgaan