Pokerface
Met mijn pokerface op ga ik de straat weer op…
Elke dag weer anders, elke dag een andere face…
De mensen mogen mij niet kennen, want als ze dat weten
zien ze hoe zwak ik ben..
Van buiten lijkt alles keihard en onbreekbaar
Van binnen is alles zacht en o zo fragiel
Met mijn pokerface loop ik elke dag..
Zonder dat mensen weten wie ik ben..
Zo heb ik toch kennissen in mijn leven gebracht..
Ook die kennissen kennen mij niet..
Van buiten lijkt alles keihard en onbreekbaar
Van binnen is alles zacht en o zo fragiel
Vaak laat als ik thuis kom en lig in bed..
Zet ik die pokerface af en ben ik mijzelf..
Zacht..
Dan lig ik te huilen tot in de late nacht..
Van buiten lijkt alles keihard en onbreekbaar
Van binnen is alles zacht en o zo fragiel
Ik wil wel veranderen maar het is zo moeilijk..
Mensen die je dan gaan kennen..
Mensen die je gaan veroordelen..
Mensen die je zwakke punten zien..
Reacties op ‘Pokerface’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!