De waarheid, onze waarheid
Hoeveel moeite ik ook zal doen het je te zeggen, alle moeite bij elkaar rapen en het je te vertellen..
mijn stem zal elke keer wegsterven, als de laatste nooit van een kapotte accordeon...
Ik denk niet dat ik het ooit zal kunnen, want ik weet dat de waarheid onze hele wereld zal veranderen. En het zal nooit meer hetzeflde zijn. Ik beleef de nachten van dichtbij, 'doen of niet?' en ik leef op de toppen van mijn emoties. En ik geloof dat ik daar mijn 2e dood zal vinden.
Want ik zit vast.
'Mijn gedachten wringen zich in vreemde bochten,
en proberen onmogelijke houdingen aan te nemen...
Ik weet nog precies die dag, datje jezelf kwijt raakte,
de dag waarop je niet meer wist wat je wilde. Bang voor je vragen,
Beangstigende antwoorde bleven ongeopend achter. En je
zei tegen me 'Zo gaan die dingen'. Wanhoop stond in je ogen, en ik
wist dat het een leugen was. Want er zit totaal geen logica,
en waarde in zó een verklaring.
Ingezonden door
Geplaatst op
15-06-2008
Geef uw waardering
Op basis van 6 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
WaarheidReacties op ‘De waarheid, onze waarheid’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!