vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Oeroude bomen
Oeroude Bomen in zoveel soorten en maten,
Hebben de meest prachtigste kleuren,
Ze staan uiteraard in diverse staten,
En hebben zo hun eigen unieke geuren,
Bomen met appels en peren,
Kastanjes en noten,
In allerlei sferen,
Kleine en groten,
Ze staan naast elkaar in de natuur,
Takken lopen door elkaar heen,
Mensen die maken een vuur,
Ze zijn soms zo gemeen,
Wat bezielt een mens om dit te doen,
Vraag ik me dikwijls af,
Al dat mooie frisse groen,
Wat ons eens zuurstof gaf,
Respect voor mens en natuur,
Is iets wat we elkaar kunnen geven,
Vandaag ben ik wel wat zuur,
Maar ik vraag me echt soms af waarom we leven?
Reacties op ‘Oeroude bomen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!