vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Alleen
Zoveel mensen om me heen,
maar toch voel ik me alleen.
Zoveel mensen die om me geven,
maar toch heb ik geen zin in het leven.
Zoveel mensen die zeggen ik hou van jou,
maar toch voel ik een kou.
Wanneer kom ik eens uit dat donkere gat?
Ik wil me niet meer alleen voelen,
en mensen pijn doen die het goed bedoelen.
Ik wil naar die dag
Dat ik mezelf zie staan met een lach.
(Augustus 2005)
Reacties op ‘Alleen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!