Reacties op ‘Mijn gedichten’

• Geen afscheid kunnen nemen, je was zomaar heen gegaan. Je leest het weleens in de krant en denkt dan wat een narigheid en nu overkomt het ons zelf ,nu pas weten wij wat er wordt bedoeld en hoe ellendig zoiets voelt. Sterven hoort bij het leven, maar niet als je jong en levenslustig bent, Het is gewoon niet eerlijk, zoveel verdriet voor iedereen die je heeft gekend. Als mens was je geslaagd, dat is nu jammer voor ons wel bewezen, zoveel mensen rond de baar en je was nog niet eens met het leven klaar. Het is voor ons allen een schrale troost, maar we moeten het er mee doen. Een laatste knuffel en een warme zoen op een koud bleek gelaat en dan gaat het deksel dicht en verdwijn je uit het zicht. Op de begraafplaats schijnt volop de zon en de vogels fluiten hun hoogste lied Maar mijn hart is versteend en koud, als of het nooit meer van de warmte houdt Als het aantal mensen als troost moet dienen, die jou ter Grave hebben gedragen zou jij zeker hebben gevraagd, komen die allemaal voor mij? Nou dat stemt mij toch wel blij. Je hield van bloemen allerlei, er kan dan ook geen bloem meer bij, de kist is helemaal niet meer te zien, het is één grote bloemenzee en de aula is veel te klein, zoveel vrienden bracht jij mee en dan denk ik toch heel even, je was een kanjer in je veel te korte leven. En misschien heel misschien zal mij dat later toch iets van troost gaan geven. Als jij met zoveel vrienden moet leven, is het geen wonder dat je hart het heeft begeven

  Simon - 20-02-2018 om 12:38

  ongewenste reactie