1001 Gedichten
ich halt ven dig
als dig in mien oage kièks
en de blifs stoan stoare
zegt det al miér dan doezend woorde
iërst woar es dig en ich,
maar noa is ut haast os,
weej hüure beej elkaar,
ich hoap, dich luts mich noëits mier los
doarum wil ich alliën maar efkes kwiet,
ut werd tied det deze teks mien gedachte verliet,
d'r is niks wat mich d'r noa noch vanaf hald,
det ik noa al zovül ven dig halt
det is de reeje woarum ich ut dig zeg,
voalg alsteblif mit mich dese weg
de weg vèn ozze nëeje liefde,
lieve schat, ik halt ven dig
Reacties op ‘ich halt ven dig’
-
wat leuk, een gedicht in het Limburgs, ik denk Venloos , waar ik trouwens woon. er zouden veel meer gedichten moeten komen in de streektalen en dialecten. Helaas spreek ik geen Venloos, of Limburgs, maar kan dit heel erg waarderen. Ga zo door.!!!!
ermafrintje - 07-08-2012 om 15:42
-
Hallo, dieses Gedicht ist kein deutsches Gedicht, sondern vermutlich in Limburger Dialekt geschrieben. Viele Grüße, Arndt
Arndt Bäcker - 14-01-2013 om 18:02