Kinderloosheid

Alsmaar horen: "geniet zolang het nog kan",
je word er haast stapel van.
Telkens weer: "jullie kunnen doen wat jullie willen",
maar dat kan onze honger niet stillen.
Onze honger naar zo'n mini- mens,
het knagen van onze liefste wens.
Wie begrijpt nou ons verdriet?
de meesten overkomt het niet.
Wie voelt nou ons gemis?
de meesten weten niet hoe pijnlijk dat 't is.
Mijn baarmoeder schreeuwt en roept,
maar het lijkt wel als vervloekt.
Waarom wil het toch niet lukken?
Och, kon men babies maar uit de hemel plukken........

Geschreven in de moeilijke 7 jaren voor mijn eerste zwangerschap. Inmiddels ben ik d.m.v. I.V.F. de trotse moeder van 3 kinderen!
Ik vergeet die moeilijke tijd nooit, en wil graag iedereen die in hetzelfde schuitje zit als wij destijds (ben inmiddels gescheiden) heel veel sterkte en alle geluk van de wereld wensen!!
Soms komen dromen toch nog uit......