Apotheose

Gedachteloos laat ik mijn mijmer dwalen
langs randen die in mij leven gevormd zijn
door kloven van droogstaande rivieren
stranden die zee scheiden van de vele landen
waar ik gereisd heb en geen rust gevonden
vertrouwen geschonden in lust en ego

niet wetend waar ik terecht zal komen
als ik doorbreek in mijn dromen naar het huis
waarheen ik alleen verlang mijn levensdagen
te slijten en niemand mij zal vragen of slechts
mij zal verwijten hard en wreed te zijn en grof
maar ter ruste zal leggen in een bloeiende hof.