vorige gedicht
vorige gedicht
Met een hart van steen
Daar in de hoek
Zit ik met een hart van steen
Omdat het ene wat ik zoek
Uit het niets verdween
Ik zocht een liefde die me vasthield
De enige die dat deed was jij
De soldaten hebben je leven vernield
En nooit meer was mijn hartje vrij
Aan iedereen die in de oorlog is gestorven
En aan familie en vrienden ervan
Kom maar bij me langs als uw leven is bedorven
Hopelijk voelt u u dan niet meer in de dwang
Ingezonden door
Geplaatst op
28-07-2011
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Gebrokenhart Steen VerdrietReacties op ‘Met een hart van steen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!