vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Kraaiende haan
Zij klimt uit mijn pas gepelde ui
haar haren nog nat van traan
armen kronkelen als zijn prei trui
Zij kraakt uit mijn kraaiende haan
Maak haar maar mijn kracht
Wij volgen haar tartaarse evangelie
Haar gepaste macht tart mijn gedacht
pas bij pasen past haar gele melancholie.
Vreemd drink ik appelsap in de wetenschap
dat deze peren tellen als verraad.
Weg wil haar hemelse multomap
liefde voor fruit reeds kokend haat.
Reacties op ‘Kraaiende haan’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!