Wolkenhoog
rust en vrede wolkenhoog
een oog op kale rots
en plots
hemelhoog het oog
fel en donker zwart
geen licht geen zicht
een gat
dat diep in ’t donker bloedt
en bloed geeft leven
het oog begint te beven
de hel staart naar de hemel
en spuwt een fluim
het oog wordt keel
en braakt rood slijm
het oog heeft pijn
de keel wordt maag
die blurpend draait en keert
gulpen bloed en etensresten
spuwen naar de hemel
de hel barst los
de hemel is verdwenen
een wolk van roet en as
bedwelmt de lucht
en valt beneden
gekrijs geween geen vluchten helpt
het zwarte bloed vreet aan de wereld
het maagsap bijt verzwelgt verteert
de dood regeert…
de maag krimpt in
wordt keel wordt oog...
wolkenhoog een oog
Reacties op ‘Wolkenhoog’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!