1001 Gedichten
vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Toneel
Ik voel de scherpe kanten van de waarheid,
steken in mijn ribben.
Ik voel de botte bijl van de leugens,
langzaam scheurend in mijn voorgelogen ziel.
Ik voel de opgezegde straat wijsheden,
die ik niet serieus kan en niet wil nemen.
En ik moet er wel wat van zeggen,
maar dat staat niet in mijn script.
Dus voel ik hoe ik blijf staan,
En speel
Tot het doek valt.
Ingezonden door
Geplaatst op
23-07-2012
Geef uw waardering
Op basis van 6 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
ToneelReacties op ‘Toneel’
-
mooi gedicht, herkenbaar ook! ik vind het ook mooi hoe je hier speelt met witregels, het legt nog eens extra de nadruk op de zinnen.
Ard-Jan - 24-07-2012 om 17:03
-
geheel met mijn voorganger eens erg goed verwoord en mooi geschreven liefs brigitte
Verwijderde gebruiker - 26-07-2012 om 07:22