Licht in de duisternis
De maan verlicht op het donkerste van de nachten
Als de mens alleen haar eigen schaduwen ziet
Zo is er nog een enig lichtpuntje in de gedachten
Als de mens vervuld is met verdriet
Alle pijn die we op onze schouders moeten dragen
Het gemis van onze geliefden die we moeten voelen
Onze hoofden die gevuld zijn met zoveel vragen
Wat is toch het nut van al die levensdoelen
De een zien gaan, de ander zien komen
Emoties die zo moeilijk uit te spreken zijn
We willen verdwijnen in onze mooiste dromen
Zodat we niet hoeven te leven met zoveel pijn
Maar misschien helpt het als we denken
Dat we met zijn allen samen zijn
Als we niet alleen maar nemen maar ook schenken
Ervaren we hoe het is om te leven op één lijn
Want samen zijn we sterker dan alleen
Onthoud dat er altijd momenten zijn van geluk
En ook al is het er maar een
Dat ene momentje, dat kan nooit meer stuk
De zon schijnt op de mooiste dagen
Ze verwarmt de aura van de mensen
Zo zijn er iets minder lasten om te dragen
En is er meer tijd over voor onze wensen
Reacties op ‘Licht in de duisternis’
-
Wauw, echt een mooi gedicht!
Ik dicht - 06-09-2012 om 15:17
-
Mooi en waar gedicht, erg goed geschreven
Bi-proud-of-you - 25-04-2013 om 20:49