vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De oude ik
Blauwe ogen zo wazig staren me machteloos aan..
Kijkend in de spiegel,
er vloeit een traan.
Over mijn wang, mijn gezicht.
Ik sluit me af,
ik klap dicht.
Deel met niemand mijn verdriet dat ik voel...
Ik wil niet zwak overkomen,
als je snapt wat ik bedoel.
Eenzaam huilend voor de spiegel,
wou ik dat ik terug de IK van vroeger kon zijn...
Reacties op ‘De oude ik’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!