Verloren stond ik daar
Verloren stond ik daar
leek het maar alsof
of vormde iedereen een paar
of een soort groep zonder mij
Ik begon verveeld in mijn tas te zoeken
naar niets eigenlijk om bezig te zijn
had alleen mijn mobiel geen boeken
wilde dat ik nooit was gegaan
Iemand ging naast mij staan
ik vreesde het ergste
schelden stompen slaan
maar hij deed niets van die 3 dingen
hij vroeg hou ik heten
en ik vertelde mijn naam
hij lachte en ik ging zweten
maar hij lachte mij niet uit
Het was een schattige lach
hij gaf mij een hand en zei corné
Hij was mega leuk zag ik in een oogopslag
en wist niets meer te zeggen
ik had een rood hoofd gekregen
kwamen meiden die hem riepen
hij bleef naast mij staan zonder te bewegen
Maakte een wegwerp handgebaar
Blij lekker bij jou
ging dichter naast mij staan
hij knikte met zijn hoofd naar het gebouw
Heb jij zo ook geschiedenis
Ik knikte kon niet praten
Gezellig komt vast goed met slagen
halen we de beste resultaten
Hebben we niet voor niets geleerd
Kom je bij ons zitten vroegen ze
Ik heb een nieuwe maat zei hij
we willen samen zitten dus we
gaan zitten waar zei wil
hij keek mij vragend aan
of wel je niet naast mij zitten
ik kan zo weer opstaan
aan jou de keus maat
Ik lachte en zei snel
is niet nodig blijf maar zitten
hij raakte mij aan en zei dankjewel
vind het gezellig met jou
Ik heb er zo een vriend bij
hij houd van mij ik van hem
we zijn samen blij allebei
de eerste schooldag kon niet beter
Reacties op ‘Verloren stond ik daar’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!