Droevig
Ik dacht dat het niet mogelijk was
Om nog verder te zinken
Ik zat al zo diep
Maar nu voel ik het geeneens meer
Zoveel verdriet en eenzaamheid
In een persoon
Je zou denken dat het onmogelijk is
Maar dat is het dus niet
Ik zei nog laat me niet alleen
Ik meende ieder woord
Maar toch ging je weg
En mijn wereld stortte voorgoed in
Ik heb heel lang gepiekerd
En het is niet dat jij er iets aan kon doen
Maar als je het kon
Als je er iets tegen kon doen
Zou je er dan iets aan veranderen
De wereld is een bol met mensen
En ik ben maar een stip
Dat was jij ook
Alleen vraag ik me af
Waar ben je nu dan
Ben je er nog
Of in de hemel
Zou je me ooit weer zo kunnen kwetsen
Of zou je het een tweede keer niet kunnen
Jou dood is een van de ergste dingen
Dat me is overkomen
Maar of jij dat beseft
Ik weet niet waar je bent
Of wat je doet
De dood is een raadsel
Voor menigeen
Ook voor mij
Maar ik hoop wel dat het nu beter met je gaat
Ook nu ik er verdrietig om ben
Reacties op ‘Droevig’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!