1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

sans abri

Aventure solitaire racontée à personne
Dans ma nuit de brouillard où le silence résonne,
Est-ce ma main qui caresse le papier glacé
De cette photo d’enfance aux quatre coins abîmés ?.

Le jour dans une heure sous la porte glissera
Une lettre d’espoir que personne ne lira
Trop hagard, engourdi et la tête qui bourdonne :
Un lundi ordinaire dans ma chambre de bonne.

En plein jour quand le bruit aura cassé la nuit
Cette semi-conscience dont je suis investi
Perd sa place peu à peu et la fée électrique
Passe devant me guidant de sa lampe magique.

Je la suis, je trébuche, mais je dois arriver
Jusqu’au bout de la tâche que je me suis donnée :
Retrouver cette image de l’innocence,
Pour que cesse à jamais mon parcours d’errances.

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Over dit gedicht

ik woon al 30 jaar in Frankrijk

Geef uw waardering

Op basis van 31 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Solitude

Reacties op ‘sans abri’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

sans abri