Sprookjesachtig

In een land, niet ver hier vandaan,
Is een meisje er met mijn hart vandoor gegaan.
Geen bloemetjes plukken of wolven aantrekken,
Maar mijn leven in het hare betrekken.

Niet het lelijke eendje, maar een prachtige zwaan,
Liet tussen ons deze vlam ontstaan.
Van die dwergen moest zij niets weten,
Dus heeft zij haar maar in mij vastgebeten.

Om twaalf uur verloor zij haar schoentje,
Dat ik bij haar omruilde voor een zoentje.
Ze gaf aan mij, de kikker, een kus zo teder en zacht,
Vlak voor onze eerste liefdesnacht.

Ze is mijn prinses, mijn heldin,
Veel meer dan een gewone hartsvriendin.
Laat ons lang en gelukkig leven,
Zodat wij de wereld ons nieuw sprookje kunnen geven.