Gebroken scherven

Als ik mijn eigen weg in ga,
Geen tijd neemt om stil te staan.
En de dingen weer doe,
Val ik in een leegde en lijkt alles maar schijn.
De dromen die ik had,
Zijn niet uitgekomen,
Weg diep gestopt in mijn hart..
Door gehaast over het pad.
Naar het licht,
Elke stap brengt me verder vandaan,
Dan daar waar ik heb gestaan.
Veschillende hoofdstukken van mijn leven,
Zijn al beschreven,
Bergen en dalen komen er in voor.
Soms had ik het gevoel,
Dat de grond weg zakte onder mij..
Toch moest ik weer door gaan.
Om niet stil te blijven staan.
In mijn ogen pijn en verdriet,
Om wat zij mij aan deden.
Zij begrijpen het niet,
Gehaast en snel loop ik over het pad.
Door blijven gaan.
Om maar niet stil te hoeven staan..