Regen voor de slaap

de regen tikt zachtjes op het dak
stel me gerust
ik voel me op mijn gemak
wil dat het mij langzaam in slaap sust

totdat ik me begin te bedenken
dat het al weer bijna ochtend is
ik zal nooit meer kunnen slapen
door de regen die ik altijd mis

het begint nu te gutsen
het getik wordt een kabaal
toch blijft het me sussen
nu meer fysiek als verbaal

mijn hand begint te tikken
op het ritme van het geweld
het zal me hoe dan ook lukken
slaap is het enige wat telt

toch zal het nooit komen
de hoop geef ik op
zal nooit meer dromen
zal nooit meer hopen