vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Ontvoerd door mijn papa naar de dood
Ik loop naar de speeltuin,
En daarna loop ik naar de duin.
We zijn op het strand,
hand in hand.
Met mijn lieve vader,
maar eigenlijk is hij de dader.
Hij stuurt me naar die rare man,
mijn vader houd me in bedwang.
Ik wil weg rennen en om hulp roepen,
maar mijn mond zit dicht en ik alleen in mezelf vloeken
in mijn hoofd is het onrustig en druk,
het enige wat ik telkens aan mij arm voel is een ruk.
Ik lig op de grond,
En mijn hoofd heeft een grote wond.
Door dat pistool van mijn vader,
hij is de dader.
Reacties op ‘Ontvoerd door mijn papa naar de dood’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!