Vonkje

Er spatte een vonkje, van God naar de aarde,
net als die anderen, onschatbaar van waarde.
Een tijdlang gloeide en sputterde het wat,
omdat, het de juiste brandstof niet had.

Maar haar ware kwam nader, de liefde in top,
het vonkje dat groeide, het vuur laaide op.
Het brandde soms hevig, met geknetter en walm,
dan weer, luwden de vlammen, het vuur werd weer kalm.

Maar net als bij een haardvuur, dat eens verwarmend was,
luwden de vlammen en groeide de as.
Het vuur werd een kaarsvlam, op wankele voet.
Ze vond het niet erg meer, zo was het goed.

Het vlammetje doofde, werd weer tot vonk.
Ging terug naar Degene, die haar leven schonk.
De vonk steeg weer op, naar het Heilige Vuur,
Daar kan ze weer gloeien, rustig en puur.