Beeldbuis

Alleen in huis geborgen in angst
zat ik voor een beeldbuis te wachten op ontvangst,
hier is iets niet pluis Ik kan het wel vergeten,
mijn tv geeft niet thuis
hij is versleten.
Minuten versteken met beeld op ruis,
In gedachten verzonken
piepende oren door gesuis,
Mijn angst is verdwenen de horror vergaan.
met trillende benen grijp mijn kans en gooi dat ding uit het raam.
Het beland op een boot
woon vlak naast een sloot,
het was weer verschenen
met angst voor velen,
gooide die idioot terug met stenen.
Het leek wel die horror
het was niet voorbij,
die film zonder humor is realiteit bij mij.
Gevlucht door angst
raak in paniek,
val achterover
het was net acrobatiek,
't leven op zijn wrangst!
Beland in het ziekenhuis met rolstoel en al,
gekneusd en gebroken van die achteruit val.
Dagen later,
thuis verschenen geketend in bed,
van top tot tenen in gips door stenen,
met een aangiftebiljet voor een led-tv gezet,
De man in kwestie gaf niet thuis,
hij was verdwenen met mijn oude beeldbuis.



Marcellino