daar is ze weer
daar is ze weer
ze draagt een oude grijze mantel
haar haren ongekamd,
de jaren van oude jongens krentenbrood
reeds lang voorbij
de tijd is niet vriendelijk geweest voor haar
oud is ze … voelt zich ook zo
al doet ze voor de schijn
als was haar leven één groot festijn
ze kent de geur van nietszeggende liefdes
van oude dromen nooit uitgekomen
andermans verdriet, ze ruikt het
en springt daar bovenop
ze is dan blij dat ze niet alleen is
in haar eenzaamheid
ik zie haar silhouet, schijnbaar wacht ze op mij
maar ik ben leeg , heb niets meer te geven
want in al die eenzame nachten
waarin ze van niemand steun kon verwachten,
en haar oude ogen ( meestal in tranen )
weer eens hoopvol op mij waren gericht
zoog ze me leeg, verstikte ze mij
in wat zij –vriendschap- noemde
ik zie haar silhouet, schijnbaar wacht ze op mij
maar ik wil niet meer…kan haar eeuwige
klaagzangen niet meer horen
ik wil wel weer eens kunnen lachen en vrij
ademhalen ….
of is dat te veel gevraagd ?
Fairouz
Ingezonden door
Geplaatst op
27-01-2013
Over dit gedicht
altijd problemen nooit eens plezier..tot de vriendschap me verstikte
Foto's
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Einde VriendschapReacties op ‘daar is ze weer’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!