Geboren om te sterven, gestorven om te leven.

De mens die voor het eerst "het leven" ziet .
Weet nog niets over de pijn en het verdriet .
Want onze ogen blijven hopen,
en onze voeten zetten steeds meer stappen vooruit .
Maar voordat we het weten, staan de littekens van dit harde leven al te lezen op ons huid.

En diezelfde ogen kunnen ook dichtvallen,
met de hoop erachter bevroren
En misschien hebben onze ogen niet veel gezien wat ze wouden zien,
Nu blijven ze dicht, zonder een tikkeltje licht, zonder anderen die storen.

Het wordt helemaal donker en stil ..
Het maakt niet uit waar je vandaar komt, maar naar waar je nu wil..
Alles achter je verandert langzaam in stof,
die door een zachte bries gemaakt wordt tot een geest.

Een geest die leeft in glinsterend pracht,
Een geest die onze littekens verzacht ...

En de ogen maken zich weer open,
En de hoop komt tot leven,
We stappen een nieuw leven binnen ..
Die niet beschrijfbaar is met zinnen ...