In het diepe

Onbekende lijken dansen voor mijn ogen
Ze huilen maar ik kan hun tranen niet drogen
Een grimas verschijnt op hun gezicht
Uit afschuw knijp ik mijn ogen stevig dicht

Binnenin mij groeit een diep verscholen angst
Diep van binnen voel ik mij het bangst
Met open blik daarnaar kijken kan ik niet
Diep van binnen voel ik mij in vijandelijk gebied

De oorlog die ik voel is niet te beschrijven
De gedachtes die mij tot waanzin kunnen drijven
Die woorden die niet van mij lijken te zijn
Niet opgewassen tegen die godvergeten pijn

Ik vlucht, ik ren maar het heeft zo weinig zin
Toch elke keer een poging, tegen beter weten in
Een stempel, zomaar op mijn leven gedrukt
Vooruit kijken is moeilijk, dat is nog niet gelukt

Toch blijf ik hopen op toekomst, op een betere tijd
Dat ik het leven kan omarmen en niet meer zal zien als een strijd
Het verlangen groot, onbereikbaar en voelt als een gemis
Tot die tijd kan ik alleen maar dromen wat echt gelukkig zijn is