depressie

de mooie woorden nooit meer horend
de lieve zinnen zijn langzaam aan het verdwijnen
je wil ervoor vechten
maar hij grijpt je naar je keel

je wil de streling
de zachte geur van aanwezigheid
de lieve streling van zijn handen
over een tijdje ben je het echt kwijt

hij greep je bij je keel
toen was de liefde weg
verdwenen in een cirkel van ruzie geraakt
ik wil blijven vechten

ik wil de streling blijven voelen
de aanwezigheid voelen
je hand in de mijne
wetend dat je niet alleen bent

hij pakt je keel
hangt zwaar aan je benen
elke stap zwaarder
tot je bent verdwenen