Naar de maan
Echt waar, ik zweer het, ik ga het doen
Al heb ik het nog nooit gedaan
Een keer moet de eerste keer zijn
Vandaag ga ik naar de maan
Die grote ronde witte bol
Die daar 's avonds vaak prijkt aan de lucht
Daar wil ik heen, dat is mijn verlangen
Denk ik met een diepe zucht
Ik droom al maanden dat ik stap in een raket
Afgeschoten wordt als arme stakker
Ik ben er bijna, de zwaartekracht wordt steeds zwakker
Maar dan gaat de wekker en wordt ik wakker
Maar vanavond ga ik de maan bereiken
Ik voel het tot in mijn grote teen
Vanavond ga ik landen
Vanavond sta ik daar alleen
Ik plant een vlag in de maanbodem
Ik neem een stuk maansteen mee voor thuis
Ik zet stappen van twee meter
Ploeg een beetje door het maangruis
En werkelijk, het gelukte die avond
Ja, die avond gelukte het
Alleen ik nam een stap te groot
En viel van de maan naar naast mijn bed
Belande op de grond en werd wakker
En voelde me zeer onbevreesd
Na die avond kon ik alles aan
Want ik was op de maan geweest
Reacties op ‘Naar de maan’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!