het eind van mijn gedichten

Ik kan geen worden meer vinden
Ik kan geen letter meer zien

De gedachten dat dit moment ooit zou komen
Die jagen mede stuipen al op het lijf

Iedere keer als een gedicht klaar was
Wist ik dat ik ooit niet meer zou kunnen

Elke keer opnieuw
Begon ik weer

De woorden zijn op
Mijn hoofd is leeg

Dit moment zat ik ooit op te wachten
Maar nu het zo ver is
Ben ik er bang voor