Appel die valt...
Al die tijd was je er niet voor me,
Geen enkele dag samen met jou,
je ruilde jezelf voor onduidelijkheden,
waardoor je er elke dag toch was.
Onzekerheid, dat is wat je was,
niks anders dan een gedachte,
fysiek altijd afwezig, maar,
is dit de manier van verzachten?
Verzachten van pijn, door jou,
ontdekken van 't leven, zonder jou,
verkennen van de markt, alleen.
Jij was er nooit...
Ver van de boom gevallen, appel.
Achter het net vandaan, gevist.
Klein boompje, weinig wind.
Ik hoop dat je de negativiteit overwint.
Ingezonden door
Geplaatst op
07-05-2013
Over dit gedicht
Dit gedicht is gebaseerd op mijn thuissituatie. Waarin mijn ouders zijn gescheiden, mijn biologische vader er nooit was. Waarom... ?
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Drank Familie Gescheiden Kind OudersReacties op ‘Appel die valt...’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!