afscheid nemen bestaat niet

Afscheid nemen bestaat niet,
Hoe ver iemand ook weg zou zijn.
Ze blijven altijd in ons hart bestaan,
Ook al zien we ze niet.

De eerste sneeuwvlok in de winter,
Die in onze handen valt.
Die ons blij maakt ,
En ons rust geeft.

De eerste druppel na de storm,
Die onze tranen weer spiegelen.
Maar ons laat weten,
De pijn is weg.

Een zonneschijn,
Aan elke herrinerin.
Die u ons gegeven heeft,
Met al u wijsheid.

Maar een onverbiddelijke ziekte,
Die u van ons afnam.
Terwijl u 2 jaar lang,
Er zo hard voor hebt gestreden.

Afscheid nemen,
Was voor u heel moeilijk.
U kon het niet,
U wou niemand verdriet doen.

Maar ondanks verdriet,
Weten wij allen.
U bent verlost van de pijn,
Van de ongelijke strijd.

Daarom bestaat afscheid nemen niet,
Omdat de gene die er niet meer is.
Toch altijd dicht bij zou zijn,
Ook al zien wij hem niet.

De wind neemt uw pijn mee,
En verlost u van al uw zorgen.
U kunt nu ook even rusten,
En alles even vergeten.

U bent misschien weg van hier,
Maar altijd voor een deel in ons.
Een deel dat ons laten huilen,
Maar ook keihard laat lachen.

Luisteren met de ziel en ons hart,
Daar zijn we u dankbaar voor.
Want dat leerde u ons,
Omdat u ons begreep.

Bedankt voor alles wat u deed,
En alles wat u gaf.
Nu kan u rusten,
Bedankt en rust zacht.