vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Trein naar rust.
Een plan met vele wegen,
elk ieder een eigen eind,
de waarheid pijnlijk verzwegen,
de toekomst grof verkleind.
Wachtend op de lichten,
sla ik mijn ogen neer,
komend, om de pijn te dichten,
naar de rust die ik begeer.
Ik neem de trein van eigen dromen,
naar het land van eeuwig rust,
mijn leven wakend meegenomen,
terwijl de dood mijn lippen kust.
Reacties op ‘Trein naar rust.’
-
Heftig, maar erg mooi verwoord. Ik hoop dat het niet autobiografisch is. Zo ja, sterkte dan.
Zomaar iemand - 30-05-2013 om 22:25