vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Hemellicht
Alsof het me bijt van binnen,
me niet wil laten gaan.
Me wil laten blijven tot het einde,
laten vallen maar toch weer verder gaan.
Opgestaan en gaan lopen,
een pad zonder licht.
Toch elkaars vertrouwen,
handen vast, kijkend naar het hemellicht.
duizend sterren aan de hemel,
verward en verstoord.
Door het bloed vergoten en door de mensen verricht,
zo op de wereld zonder enig hemellicht.
Reacties op ‘Hemellicht’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!